Τρίτη 4 Μαΐου 2010

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Δέν σας ξέρω, δέν με ξέρετε...δεν θα δικαιολογηθώ σε κανέναν και δεν θα χαρώ με οποιοδήποτε σχόλειο. Αν θα με κρίνετε αρνητικά και δεν με γουστάρετε, οτι καλύτερο. Χάρη θα μου κάνετε, μ'αρέσει να μαθαίνω απ' τα λάθη μου. Το blog μου δημιουργήθηκε μετά από λύση που μου έδωσε ένας αγαπητός μέχρι μίσους φίλος, γιατί ήθελε να διαβάζει(μαζί και γω, να κρατάω αρχείο) ότι μαλακία μου ερχόταν στο κεφάλι. Δεν προλάβαινα να βγάλω απο μέσα μου το χείμαρρο σκέψεων όταν τον συναντούσα και με μεγάλη μου χαρά τώρα, ελπίζω να βγάλει τα ματάκια 'τ !
Δεν ξέρω να γράφω και ιδιαίτερα να εκφράζω εύκολα οποιαδήποτε,...καμμένη θα έλεγα, σκέψη μου στο "χαρτί". Το μόνο που θα με φτιάξει εδώ μέσα είναι μάλλον η ανάγνωση. Φαντάζομαι αυτο το blog κάτι σαν τηλεπικοινωνία των εγκεφάλων όλων μας, οτιδήποτε γραμμένο, μπορεί χωρίς νόημα, πεταμένο, βρισιά μεγάλης διάρκειας, μίσος, στεναχώρια, αποθημένο και καθε όνειρο που μας ξυπνάει ιδρωμένους είτε είναι κωλολεφτά, είτε είναι μπλέ γαλοπούλα με χέρι για κεφάλι που σε τσιμπάει και μεταμορφώνεσαι σε μισό πιγκουίνο, την κυνηγάς και ίσως, κάπου ποιο κάτω, τρέχοντας, περνάς κάτω απ' τον κώλο ενός ελέφαντα και ξυπνάς απ την βρόμα. Έτσι λοιπόν, αυτό το blog, ίσως να μου δώσει τα φώτα του στα σκατά που λέγεται κόσμος όπου και κολυμπάμε βαθιά με μπουκάλες, γεμάτες με τρισεκατομμύρια συμπιεσμένες κλανιές, γνώμες γνωστές σε όλους, καθημερινές, κουρδιστές, στο ίδιο μήκος κύματος, πλήσης εγκεφάλου,...σιχαμένες ιδέες. Κάθε τι τυποποιημένο, πολιτικό, αθλητικό, τσακπινογκομενιάρικο(=Μπαμπινιώτη βάλτην μέσα,...ρε ξεφτήλα δεν υπάρχει τελειότητα, το αρχίδι και άλλες όμορφες λέξεις που έχεις εκεί μέσα βάλτες στά Άπα(ν)τα σου...) να ρίχνεται από ολους εμάς σαν γροθιά στο στομάχι όλων αυτών που νομίζουν ότι μπορούν να μας κατευθύνουν. Αδέλφια, σύντροφοι, να πάτε όλοι...στο διάολο!!... Νύσταξα και δεν μπορώ να το τελειώσω όπως θέλω και για να μην μας κοροίδευω...εισάγωγη θα υπάρχει για πολλές φορές ακόμα, δεν πρόκειται να μάθω ποτέ που θα καταλήξω, το ίδιο και ο εγκέφαλος μου, του καθένα από μας. Η πουτάνα κλωστή που λέγεται λογική (αντικειμενική σίγουρα), η έχει κοπεί ήδη και δεν το καταλαβαίνουμε ή θα γράφουμε μέχρι να κοπεί..!

6 σχόλια:

  1. Γαμάτο post,
    πετσώνει λέμε.
    Καλώς σε βρήκα, και καλή συνέχεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι ένα από τα πιο αληθινά, ανενξέλγχτα, αυθόρμητα blog που έχω συναντήσει, τούτο το δικό σου!!!
    Να σαι καλά και να συνεχίσεις έτσι!!!
    Καλώς σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σας ευχαριστώ πολύ...να στε καλά!!...Δυστυχώς παράτησα τον πίνακα μου. Έβαλα την πρώτη πινελιά και έφυγα...γύρισα! Ελπίζω...με έφαγε ο μεγάλος πίνακας!
    -Δύσκολο το έργο της ζωής...τι χρώμα να διαλέξω σήμερα?..Σκέψου το χρώμα της κάθε μέρας σου, ρίξτο.
    Άυριο...άλλη μέρα. Στέγνωσε...Άλλο χρώμα!
    Μην σταματάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ok....μαθαίνουμε απο την κακή κριτική, αλλά και η καλή μας βοηθάει να νιώθουμε καλά!!!!
    Νομίζω λοιπόν....δλδ είμαι σίγουρη...οτι μου αρέσει πολύ το blog σου, πάνω απο όλα γιατί είναι όντως αληθινό, καθόλου δήθεν....δλδ χύμα, όπως είναι και αυτή η ζωή όπου ο καθένας είναι στην καρακοσμάρα του.....!!!
    Συνέχισε έτσι....είναι πολύ καλό....τουλάχιστον εμένα με αντιπροσωπεύει σε μεγάλο βαθμό....όσο για το χρώμα, νομίζω οτι το μαύρο είναι του μυστηρίου και του ταιριάζει απόλυτα απο την στιγμή που δεν ξέρεις, τον πρόλογο, το κυρίως θέμα...ακόμα και τον επίλογο....Καλώς όρισες black!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χάθηκες πάλι και νόμιζα πως δεν θα χαθείς...
    πάλι η ζωή σε ρούφηξε μέσα της;
    ξέρεις... μπορείς και τα δύο να τα συνδιάσεις.
    Το να γράφεις δε σημαίνει πως δε ζεις.
    και είμαι σίγουρη πως έχεις να πεις.

    ΥΓ.Θέλησα να αλλάξω τη διεύθυνση του blog μου και ύστερα μετά λύπης μου παρατήρησα πως δεν μπορούσε κανείς να εισέλθει...
    Απλά ανανέωσε την παρακολούθηση βάζοντας την διεύθυνση: http://equationallove.blogspot.com/ 
    Η παλιά θα χαθεί!

    Ευχαριστώ και συγγνώμη για την αναστάτωση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή