Επιστρέφω...........

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Δέν σας ξέρω, δέν με ξέρετε...δεν θα δικαιολογηθώ σε κανέναν και δεν θα χαρώ με οποιοδήποτε σχόλειο. Αν θα με κρίνετε αρνητικά και δεν με γουστάρετε, οτι καλύτερο. Χάρη θα μου κάνετε, μ'αρέσει να μαθαίνω απ' τα λάθη μου. Το blog μου δημιουργήθηκε μετά από λύση που μου έδωσε ένας αγαπητός μέχρι μίσους φίλος, γιατί ήθελε να διαβάζει(μαζί και γω, να κρατάω αρχείο) ότι μαλακία μου ερχόταν στο κεφάλι. Δεν προλάβαινα να βγάλω απο μέσα μου το χείμαρρο σκέψεων όταν τον συναντούσα και με μεγάλη μου χαρά τώρα, ελπίζω να βγάλει τα ματάκια 'τ !
Δεν ξέρω να γράφω και ιδιαίτερα να εκφράζω εύκολα οποιαδήποτε,...καμμένη θα έλεγα, σκέψη μου στο "χαρτί". Το μόνο που θα με φτιάξει εδώ μέσα είναι μάλλον η ανάγνωση. Φαντάζομαι αυτο το blog κάτι σαν τηλεπικοινωνία των εγκεφάλων όλων μας, οτιδήποτε γραμμένο, μπορεί χωρίς νόημα, πεταμένο, βρισιά μεγάλης διάρκειας, μίσος, στεναχώρια, αποθημένο και καθε όνειρο που μας ξυπνάει ιδρωμένους είτε είναι κωλολεφτά, είτε είναι μπλέ γαλοπούλα με χέρι για κεφάλι που σε τσιμπάει και μεταμορφώνεσαι σε μισό πιγκουίνο, την κυνηγάς και ίσως, κάπου ποιο κάτω, τρέχοντας, περνάς κάτω απ' τον κώλο ενός ελέφαντα και ξυπνάς απ την βρόμα. Έτσι λοιπόν, αυτό το blog, ίσως να μου δώσει τα φώτα του στα σκατά που λέγεται κόσμος όπου και κολυμπάμε βαθιά με μπουκάλες, γεμάτες με τρισεκατομμύρια συμπιεσμένες κλανιές, γνώμες γνωστές σε όλους, καθημερινές, κουρδιστές, στο ίδιο μήκος κύματος, πλήσης εγκεφάλου,...σιχαμένες ιδέες. Κάθε τι τυποποιημένο, πολιτικό, αθλητικό, τσακπινογκομενιάρικο(=Μπαμπινιώτη βάλτην μέσα,...ρε ξεφτήλα δεν υπάρχει τελειότητα, το αρχίδι και άλλες όμορφες λέξεις που έχεις εκεί μέσα βάλτες στά Άπα(ν)τα σου...) να ρίχνεται από ολους εμάς σαν γροθιά στο στομάχι όλων αυτών που νομίζουν ότι μπορούν να μας κατευθύνουν. Αδέλφια, σύντροφοι, να πάτε όλοι...στο διάολο!!... Νύσταξα και δεν μπορώ να το τελειώσω όπως θέλω και για να μην μας κοροίδευω...εισάγωγη θα υπάρχει για πολλές φορές ακόμα, δεν πρόκειται να μάθω ποτέ που θα καταλήξω, το ίδιο και ο εγκέφαλος μου, του καθένα από μας. Η πουτάνα κλωστή που λέγεται λογική (αντικειμενική σίγουρα), η έχει κοπεί ήδη και δεν το καταλαβαίνουμε ή θα γράφουμε μέχρι να κοπεί..!

Ανεπιθύμητοι Ονειροπόλοι

Σε κάθε γωνιά, γυρνάς και κοιτάς. Ψάχνεις στο ανόμοιο για να βρεις κάτι κοινό. Μοιράζεις την σκέψη σου σε χίλια κομμάτια για να ξεχωρίσεις και να κρατήσεις, οτιδήποτε σε βαραίνει. Με την αταξία του μυαλού σου, να μαλώνεις για την ιδανική στάση ζωής και κάθε βράδυ να κοιμάσαι ήσυχος, νομίζοντας οτι κατάφερες να διορθώσεις κάτι. Αντιλαμβάνεσαι την θέση σου αλλά το τοίχος της ψυχής σου σε στριμώχνει προς την κατηφόρα του πόθου, του εγωϊσμού και της ζήλιας. Μαθαίνεις να τρέφεις τον εαυτό σου και τους άλλους με κάθε είδους καλό, αλλα δυστυχώς επιφανειακό.Η ζωή και το όνειρο για σένα φαντάζει σαν σφαίρα, επιφάνεια ίδια απ' όπου κι αν την κοιτάξεις, σε νευριάζει και θές να τις αλλάξεις σχήμα, μήπως δεις κάτι διαφορετικό.Μπορείς μόνος σου, αλλα θές?..Γιατί να θέλουν και να προσπαθούν οι άλλοι για σένα?